برخی کتاب ها می گویند که یک ساعت پیش از فعالیت از مصرف کربوهیدرات خودداری کنید و برخی نیز آن را برای بهبود عملکرد ضروری می دانند . دلیل این تفاوت نگرش ها ، ریشه در برخی تحقیقات پیشین دارد . در این پژوهش ها که در دهه ۷۰ انجام شده اند مشاهده شده بود که مصرف کربوهیدرات یک ساعت پیش از فعالیت منجر به بالا رفتن گلوکز خون و تجمع انسولین در ابتدای فعالیت می شود . سپس هنگامی که فعالیت آغاز می شود به دلیل ترکیب اثر سطوح بالای انسولین[۱] و فعالیت بر برداشت گلوکز ، گلوکز خون به یک باره کاهش پیدا می کند . گلوکز خون به گونه ای افت پیدا می کند که هیپوگلیسمی ایجاد می شود . این هیپوگلیسمی به عنوان هیپوگلیسمی جهشی[۲] یا واکنشی[۳] شناخته می شود و با علایم خستگی ، تهوع و سرگیجه همراه است و به نظر می رسد که اثری منفی بر عملکرد داشته باشد . در واقع یکی از تحقیقات جدید گزارش کرده که عملکرد هنگام مصرف کربوهیدرات پیش از فعالیت در مقایسه با مصرف دارونما کاهش یافت .
از آن به بعد پژوهش های متعددی انجام شد . برخی از آنها انواعی از کربوهیدرات مانند فروکتوز را بررسی کردند که منجر به پاسخ افزایش بیش از حد انسولین نمی شد (کربوهیدرات یا شاخص قندی پایین) . این تحقیقات (بیش از ۱۰۰ گروه پژوهشی در کل جهان) یا هیچ اثری بر عملکرد را نشان ندادند و یا شاهد اثر مثبت بودند . تمامی این تحقیقات از انواع مختلفی از کربوهیدرات ، انواع و شدت های متفاوت فعالیت و یا آزمودنی های گوناگون (برخی تمرین کرده و برخی تمرین نکرده) استفاده کردند . این موضوع به دشواری مقایسه نتایج و عدم شناسایی علت دقیق آثار متفاوت منجر شد . با وجود این ما به تازگی یک سری تحقیقات انجام شده در زمینه آثار مصرف کربوهیدرات پیش از فعالیت را به طور سیستماتیک بررسی کردیم . همه تحقیقات از طرحی یکسان برخوردار بودند و در آن فقط یک متغیر را دستکاری کردیم . نتیجه کلی این تحقیقات نشانی از وجود اثری بر روی عملکرد نداشت . حتا با اینکه در برخی از موارد هیپوگلیسمی هم ایجاد شده بود و هیچ ارتباطی بین غلظت گلوکز خون و عملکرد دیده نشد . هنگامی که مقادیر کمتر کربوهیدرات (۲۵ گرم) در مقایسه با مقادیر بیشتر (۷۵ تا ۲۰۰ گرم) ۴۵ دقیقه پیش از فعالیت مصرف شد ، هیپوگلیسمی کمتری ایجاد شد . کربوهیدرات هایی با شاخص قندی پایین موجب هیپوگلیسمی نشدند .
| دلیلی بر مصرف نکردن کربوهیدرات پیش از فعالیت وجود ندارد از آنجایی که به نظر نمی رسد آثاری زیان آور بر عملکرد داشته باشد و اشخاص مستعد به هیپوگلیسمی واکنشی می توانند راه حل هایی برای جلوگیری از آن پیدا کنند . |
یک یافته جالب این بود که برخی آزمودنی ها در تمام شرایط دچار هیپوگلیسمی شدند در حالی که بقیه افراد با وجود داشتن شرایط ، دچار هیپوگلیسمی نشدند و بر این موضوع تأیید می کند که برخی افراد نسبت به دیگران بیشتر احتمال ابتلا به هیپوگلیسمی را از خود نشان می دهند و تا حدودی شگفت آور بود که این موضوع به حساسیت انسولین فرد بستگی نداشت . فهرستی از راه های جلوگیری از هیپوگلیسمی در جدول شماره ۲ آورده شده است .
از نظر علمی این به معنای آن است که دلیلی بر مصرف نکردن کربوهیدرات بیش از فعالیت وجود ندارد از آنجایی که به نظر نمی رسد آثاری زیان آور بر عملکرد داشته باشد و اشخاص مستعد به هیپوگلیسمی واکنشی می توانند راه حل هایی برای جلوگیری از آن پیدا کنند . این راه حل ها شامل انتخاب کربوهیدرات با شاخص قندی پایین ، مصرف کربوهیدرات درست قبل از فعالیت یا در طول گرم کردن و یا اجتناب از مصرف کربوهیدرات ۹۰ دقیقه قبل از فعالیت است .